Dipnot

Zaman akıp gidiyor...
Hayatımızı en iyiye ulaştırabilmek için kimine boyun eğiyoruz ya da kimi olayları görmezden geliyoruz. Peki neden hep en iyiyi istiyoruz? Zaten kendi hayatlarımız içinde olabileceğin en iyisini yaşamıyor muyuz?
Bir süredir bu düşünceyi o kadar çok içselleştirdim ki etrafımda göremediğim birçok güzelliği görmeye başladım. "İşte! Hayat buymuş! " diyebildim. Bu düşünceden günler sonra bana yepyeni kapılar açıldı. Yeni yeni farkediyorum ki bakış açımız ve algılarımız değistiğinde kendi şansımızı ve mutluluğumuzu bulabiliyoruz. Zaten tüm mutsuzluklar insanın "herhangi bir şeyle bile yetinememesinden" dolayi ortaya çıkıyor.
"Olabileceğin en iyisini yaşıyorum" diyip bunu kabul edebilmek gerçekten çok zor. Ama bunu kabul ettikten sonra gerçekleşen mutlulukların da tarifi yok.